အင္းးပါ......က်မရွင္႔ ကို ေစာင္႕ေနမယ္
ထိပ္တိုက္ပဲ တကယ့္ကိုထိပ္တိုက္ပဲ မေတာ္တဆေတြကတည့္တည့္ၾကီး၀င္ေဆာင့္လာတယ္ ... ရင္ဘတ္ထဲ၀င္ရိုးစြန္းၾကီးေရာက္လာတယ္ ...
ဘ၀မွာ ဘာမွမရိွမွ အရာအားလံုးထပ္ေရာက္လာျပန္ၿပီ ... မ်က္ႏွာၾကီး မၿဖီးႏိုင္ေတာ့ဘူး ... ရီစရာေတြ ထြက္မလာေတာ့ဘူး ...
ဘ၀မွာ ဘာေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ဖူးလဲ ??? ဘာေတြရရိွဖူးၿပီလဲ ??? ဘယ္အရာေတြ တကယ္ျဖစ္လာခဲ့လို႔လဲ ...ဘ၀က ခုထိဘာေၾကာင့္စိတ္၀င္စားဖို႔အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေနရတာလဲ ???
“ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂရုမစိုက္ပါဘူး က်မေပ်ာ္ရႊင္ၿပီးၿပန္ခ်င္တယ္..က်မမွန္တယ္ဆိုရင္ဘယ္သူမွ ဂရုမစိုက္တတ္ဘူး..က်မ သူနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးဘာမွမမွားခဲ႔ဘူး... ”
ဘ၀ကရိုးသားဖို႔ပဲလိုေနခဲ့တာ -- ကဗ်ာေတြမရိုးသားလာေတာ့ဘူး ။ ခံစားခ်က္တိုင္း ဖန္တီးခံေနရတယ္... တကယ္ေတာ့ ရိုးသားဖို႔ပဲလိုေနခဲ့တာ။ရိုးသားစြာနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ရင္ဘတ္ခ်င္းနီးသလို ခံစားေနရတာပဲေလ ... ရိုးသားစြာနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ရွာေတြ႔ခဲ့ၾကတာပဲေလ။
“ကြ်န္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ စကားေျပာရတာ အနာဂတ္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနရသလိုပဲ.. ေပ်ာ္တယ္.....သတိလည္းထားရတယ္.... သတၱိေတြလည္းရိွလာတယ္။ခင္ဗ်ားကို ကဗ်ာေတြ မေရးေစခ်င္ေတာ့ဘူး ... ကဗ်ာကို ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေရးတတ္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္သင္ေပးခ်င္တယ္။”
ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာ အလိုက္အထိုက္ျဖစ္ဖုိ ...႔ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔အတြက္ ရုိးသားဖို႔ပဲလိုမယ္ ... ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထိုင္ျခင္းကအတတ္ပညာတစ္ခုလား... ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ေပးရတာကလည္း နည္းပညာတစ္မ်ိဳးပဲလား ...။ ဘ၀ကရိုးသားစြာေပ်ာ္ေနရတာကလြဲလို႔ ဘာမွ ေပ်ာ္စရာမရိွခဲ့ဘူး ။
“က်မရွင္႔ေၾကာင္႔ေပ်ာ္ရပါတယ္ရွင္လို႔ေၿပာမွ ရွင္ကသိမွာလားးးး ...အဲလိုဘယ္ေတာ႔မွ မေၿပာဘူး။”
အခ်စ္ကိုခံစားဖို႔ကလြဲၿပီး ဘာစံႏႈန္းနဲ႔မွ မတြက္ခ်က္တတ္ဘူး ... ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ပိုက္စိတ္တိုက္ရွာၾကည့္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို ရင္ဘတ္ရဲ ႔အတြင္းဆံုးနံရံမွာပဲေတြ ႔ရတယ္...
အခ်စ္ဆိုတဲ့စကားလံုးက ကန္႔သတ္ခံထားရတယ္ ... အခ်ိန္ကကန္႔သတ္တာလား ... ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ ႔စိတ္ေတြကပဲ ကန္႔သတ္ေနတာလား ... ကြ်န္ေတာ္တို႔ တကယ္ကိုရိုးသားခဲ့ၾကတာလား ... “ကြ်န္ေတာ္ ရင္ေတြ ခုန္ေနတယ္ ဗ်ာ ...၁၇ ႏွစ္သား လိုပဲ” ပါးစပ္ထဲမွာ ခ်စ္ျခင္းအသံေတြ အေထြးလိုက္တစ္ဆို႔ေနတယ္ ... တစ္ခုခုအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ လိပ္ျပာမလံုခဲ့တာလား ... ကြ်န္ေတာ္ရိုးသားဆဲပါ ..
.“နားေထာင္ေကာင္းတဲ႔ စကားေတြကို က်မခ်စ္သူက သံမွိဳလိုရိုက္သြင္းထားခဲ႔တယ္....က်မ နားေထာင္ေကာင္းတာေတြကို မေပ်ာ္ေတာ႔ပါဘူး၊
က်မ တခုခုၿဖစ္ေနေသးလို႔ပါ”
နားလည္မႈဆိုတာကို ႏွစ္၂၀ ေလာက္သင္ယူခဲ့ၿပီးၿပီ ... ကြ်န္ေတာ္နားလည္ပါတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္စိတ္ဆိုးစရာမရိွပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရိုးသားခဲ့ၾကတာပဲေလ ... ကြ်န္ေတာ္ အခ်စ္ဆိုတာထက္ ဘာကိုထပ္ေမွ်ာ္လင့္ေနရဦးမွာလဲ ... ဘာေတြကမ်ား ကြ်န္ေတာ္တို႔ထက္ ပိုၿပီးရိုးသားေနၾကဦးမွာလဲ ... ေသခ်ာသြားၿပီ ... ကြ်န္ေတာ္တို႔ တကယ္ကို လိပ္ျပာလံုခဲ့တယ္ဆိုတာ။
ဘ၀မွာ ၾကိဳးစားစရာရိွတာထက္ပိုတဲ့ ၾကိဳးစားစရာေတြကေရာ ေမွ်ာ္လင့္စရာေတြပဲလား ... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ၾကိဳးစားေနရမွာလား ၾကိဳးစားရင္းေမွ်ာ္လင့္ေနရမွာလား ...
အင္းးပါ......က်မရွင္႔ ကို ေစာင္႕ေနမယ္အံုးခနဲပဲ ကြ်န္ေတာ္ ဘာကိုမွ မျမင္ေတာ့ဘူး ... ျမင္ျမင္သမွ်က ဆံႏြယ္ေကာက္ေကာက္ေလးေတြခ်ည္းပဲ ...
ေသခ်ာေပါက္ေစာင့္ေနေပးပါဗ်ာ ....ကြ်န္ေတာ္ အနာဂတ္ကိုေလာင္းေၾကးထပ္ၿပီး ၾကိဳးစားမွာမို႔လို႔။
ေအာင္ျပည့္(သမုတိ)
၁၆.၁၂.၁၂
No comments:
Post a Comment